Kaliwa’t kanan ang batikos na ibinabato rito sa pinagawang kaldero para sa opening ng 30th SEA Games na nagkakahalaga ng P50 milyon.

Maliban pa rito ay ang nakabinbing pagsisiyasat ng Kongreso para sa P1.5 bilyong pondo para sa paghu-host ng paligsahang ito na hindi umano dumaan sa public bidding. Marahil ay marami ang nagtatanong kung ano ba ang mahihita rito?

Nauna nang tinanggihan ng bansang Brunei ang pag-host nitong paligsahang ito dahil sa kakulangan ng pondo. Dahil dito ay malinaw naman na isang matin­ding hamon ang pag-host nito pero sinalo pa rin natin ito mula sa kanila. Ang naitabing budget para sa pag-host ng SEA Games ay nagkakahalaga sa P7.5 bilyon kung saan P6 bilyon ang manggagaling sa kaban ng gobyerno at ang natitira namang P1.5 bilyon ay manggagaling sa iba’t ibang sponsorship agreements na makakalap ng Philip­pine SEA Games Organizing Committee o ang PHISGOC.

Tanong pa ng iba, bakit ba pinili pa ng ating bansa na mag-host ng ganitong paligsahan gayong marami pa itong ibang problemang dapat asikasuhin kaysa rito?

Sa tingin ko ay isang magandang pamumuhunan ito para sa ating bansa upang maitatag at magpakilala bilang isang premier sports destination. Kaugnay nito, dapat tiyakin na mapaghahandaang maigi ang mga lugar kung saan idadaos ang 56 na iba’t ibang palaro, na siyang naitala bilang pinakamarami sa kasaysayan ng paligsahang ito.

Para sa okasyon ay nagpagawa ang administrasyon ng isang malaki at world-class na sports complex sa New Clark City, kung saan matatagpuan ang state-of-the-art na Aquatics Center at Athletics Stadium, pati na ang Athletes’ Village kung saan manunuluyan ang mga atleta at iba’t ibang mga personalidad ng 30th SEA Games.

Dapat ay magtulung-tulong tayo dahil ang panalo nila ay panalo ng buong bansa. Napakagandang pangwakas ito para sa taong 2019 at maganda ring pampabuwenas para sa paparating na taong 2020. (Sa Ganang Akin / Joe Zaldarriaga)